„Mama, kummt Opa neet weer na Huus?“
„Nee, Oskar, Opa was doch so krank, denn is he stürven un nu is he dood un begraven. Opa kann neet torüggkomen! Dat deit mi nettakkraat so sehr as di!
„Mama, waar is Opa denn nu, in de Dodenkist kann he doch neet mehr wesen, dat hollt doch keen Swien ut! De Pastoor hett doch ok seggt, dat he bi de leve Gott is, in de Hemel!
Man ik kann up de Hemel kieken, so lang as ik will, van Opa kann ik nix sehn. Un van Tant’ Dini ok neet, de mutt daar je al wat langer wesen. De harr je ok maal en Breev of en I-meel schrieven kunnt. Wenn de mi ok sowat van egaal is! Man Opa, wo mag hum dat wall gahn?“
„De Hemel, Oskar, is vull van Engels, de sitten daar up de hoogste Wulken un singen de hele Tied van Halleluja un maken Musik mit Harfen un Posaunen. Viellicht hebben se ok en Klaveer of en Flögel, so en Dreebeen-Klaveer, wenn dat ok wat swaar is. Wenn sowat van de Wulken andaal fallt, kann dat en Malöör geven. Wenn een dat up de Kopp kriggt, meen ik!“
„Mama, hett Opa nu ok Flögels as en rechte Engel? Un kann he denn neet maal up Visiet bi uns komen? Wenn he Flögels hett un flegen kann, is dat doch seker neet to stuur. He hett mi je ok noch en Teddy versproken, en echte Teddybaar. Un denn is he so krank worren. Un mien Teddy hebb ik neet mehr kregen. Of he daar um van uns weggahn is? Verspreken mutt’n doch inhollen, of nee?“
Mama wuss bold neet mehr, wo se mit Oskar sien Frageree torechtkomen sull. He was je ok en rechte Wiesnöös un kunn hör en Gatt in de Buuk fragen, as’n wall seggt. He kunn sogaar al wat lesen. As he de Ulen un Kraihen in sien Billerbook wat nauer ankeken harr, harr he so lang na de hör Bedüden fraagt, bit Mama un Papa hum dat verklaart harren.
He kunn sogaar de Bookstaven tosamensetten un de Woorden lesen. He maalde ok geern mit sien Buntstiften un harr ok al sowat as Bookstaven upmaalt. Un he froog un froog un froog.
„Mama, du schriffst doch allmetts en Breev. Sall ik neet maal en Breev an Opa schrieven?
Ik will so geern weten, of se daar in de Hemel ok leev mit hum bünd un of he würkelk de hele Dag Halleluja singen mutt. Dat is je langwielig, alltied dat sülvige? Un of he mi wall in de Hemel mien Teddy kopen un andaal stüren kann? Ik lööv, ik kann dat al upschrieven! Ja, Mama?“
„Ja, dat is d e Idee, Oskar! Wenn du meenst, dat du dat kannst, schriev man en Breev an Opa in de Hemel. De hang ik denn an en Lüchtballon un wi laten hum flegen. De Post kummt daar je neet hen. De hebben blot Autos un Fahrraden, de komen neet so hoog. In de Hemel komen de Postlüü ok blot, wenn se doodgahn bünd. Fang du man al an!“
Dat was würkelk d e Idee west. Oskar verkrömmelde sük in sien Kamer, söchde sien Buntstiften binanner, leet sük van Mama noch en Blatt Papier geven un was för en paar Daag haast neet mehr to sehn. As he denn weer vörkwamm un sotoseggen normaal was, wunnerde Mama sük düchtig, dat se Oskar sien allereerste Breev ok lesen un verstahn kunn, un dat in fiev of teihn Klören. Se bunn dat Papier an en Lüchtballon un gung mit Oskar up hör Balkon. Mama namm ok hör Henndie-Kamera mit un mook noch gau en Bild van de wunnerbare, vöölklörige eerste Breev van hör fixe Jung. Denn leten se hum flegen. Na en paar Sekunnen was he al achter dat Huusdack tegenover verswunnen. Mama was blied, dat se dat Probleem mit Opa eerst maal quiet was. Un Oskar was blied, dat he viellicht al bold en Breev van Opa verwachten kunn. Viellicht sogaar en SMS, wenn Opa sien Henndi mitnohmen harr. Man dat wuss nüms so recht.
Wenn Mama meent harr, dat Opa nix van sük hören laten kunn - denn harr se sük düchtig versehn. Na sowat twee Week kwamm de Paketmann van de Post un broch en temelk groot Pakeetje . adresseert an Oskar.
„Oskar“ bölkde se döör dat Huus, dat he dat blot ok hören kunn, „Oskar, hier is en Paket för di, van Opa, steiht d’r up!“
Oskar kwamm de Trappen andaal kluntern, reet hör dat Paket ut de Hand un fung an, dat open to maken. Daar muss Mama noch bi helpen, man dat dee se geern. Se was je sülvst neesgiererg. Un wat was d’r in? Wieder nix as en brune Teddy, nett so een, as Oskar sük alltied wünsket harr. Nu harr he wat van Opa, wat he de hele Dag mit sük herumslepen kunn, un he wennde sük d’r an, dat Opa in de Hemel was un dat hum dat daar good gung un nüms hum targen dee. Un dat Opa hum van Wulk tweehunneertdreeunsöventig ut alltied in de Luur harr un tosamen mit sien Engel up hum uppassen dee.
Mama is hör Sörgen neet quiet: Well mugg wall de Breev funnen un de Teddy besörgt hebben? Daar sitt se nu achteran. Man daar weet Oskar nix van.